مرکز مشاوره اسپادانا - مرکز مشاوره اسپادانا

دریافت فایل PDF

" هنرمند، مردنی نیست! "

هر از گاهی شاهدیم اخباری مبنی بر مرگ برخی از هنرمندان در برخی از سایت ها و خبرگزاری های خاص منتشر می شود. سیمین بهبهانی قبل از مرگش قربانی چنین شایعاتی بود. خبر مرگ عباس کیارستمی هم دوبار قبل از مرگش منتشر شد و حالا هم نوبت رسیده است به محمدرضا شجریان!

" جامعه مضطرب و استقبال از شایعه مرگ "

دکتر احمد پدرام روانشناس و مدرس دانشگاه در پاسخ به این سوال نسل فردا که فکر می کنید به لحاظ روانشناختی چه دلایلی باعث می شود که برخی از افراد اقدام به انتشار خبر مرگ هنرمندان و شخصیت ها پیش از مرگ آنها کنند؟ اظهار داشت:

انتشار اینگونه اخبار بیش از همه نشان از وجود اضطراب و آشفتگی ذهن و روح مردم یک جامعه دارد. زمانی که مردم یک جامعه از ذهن آشفته ای برخوردار باشند تمایل به کج فهمی و نادرست شنیدن در آنها پدید خواهد آمد. مردمی که در پی شنیدن اخبار با ذهن سیاه و آشفته خود هستند و تمایل به شانتاژ و تحریف اخبار دارند،خبرها را نه آنچنان که هست، بلکه آن طور که دوست دارند منتشر می کنند. ذهن آشفته سبب می شود که افراد آن جامعه با یک حافظه سازا از یک خبر بد، خبری بدتر بسازند و بد بودن حال جسمانی یک هنرمند را تعبیر به مرگ او میکنند. این حافظه در شرایط بحرانی و هیجانی تقویت میشود. بنابراین میتوان وجود شایعات مرگ هنرمندان را نشانی از سطح بالای هیجانات منفی در جامعه و عدم تخلیه این هیجانات دانست. افراد در چنین شرایطی به جای اینکه به دنبال منبع اصلی خبر بگردند به نوعی رویکرد خاله زنکی اکتفا می کنند و دربست آن خبر یا شایعه را می پذیرند که این پذیرش شایعه خود در بازتولید آن نقش بسیار مهمی ایفا می کند. همچنین انتشار این گونه شایعه ها میتواند به دلیل ترس و اضطراب ناشی از، از دست دادن همه ی آن چیزهایی باشد که دوستشان داریم؛ همه ی آرمانها و آرزوهایی که یک هنرمند میتواند نمادی از آن آرزوها باشد. هنرمندان را آینه دار رازها و آرزوهای خود می دانیم.

در واقع هنرمند هم نمادی از ناخودآگاه ما تلقی می شود و هم نمادی از واقعیتهای ما و هم نمادی از آینده و آرزوهای ما هستند. هر اندازه میزان ترس و ناامنی در جامعه بیشتر باشد افراد به مکانیسم دفاعی استقبال از فاجعه پیش از وقوع فاجعه خواهند رفت تا واقعیت را دوام بیاورند و کمتر از ترس های خود بهراسند!

" رسانه های رسمی چند گام عقب تر از شایعات "

این روانشناس در ادامه افزود: شایعه سازی در تمامی جوامع وجود دارد آنچه که مهم است این است که رسانه ها و منابع خبری رسمی و معتبر بتوانند خیلی سریع به این شایعات پاسخ دهند و مانع از اشاعه هر چه بیشتر آن شوند.

شایعه سازی در جوامعی که اطلاع رسانی دقیق و سریع در آن کمتر اتفاق می افتد، رواج بیشتری خواهد داشت. زمانی که به هنرمند نگاه سیاسی می شود و درج اخبار یا عدم انتشار خبر در ارتباط با او منوط به این وابستگی سیاسی خواهد بود، طبیعتا هستند هنرمندان محبوبی که از طریق رسانه های رسمی کشور در ارتباط با آنان و سالمتیشان به طور دقیق و درست اطلاع رسانی نمی شود و این امر زمینه را برای شایعه سازی در مورد آنان فراهم می آورد. زمانی که فضای سیاسی یک جامعه متاثر از حب و بغض های سیاسی نسبت به یک هنرمند است این فضا همان ذهنیت آشفته ای را به وجود می آورد که به راحتی مستعد کج تابی و کج فهمی در ارتباط با یک هنرمند است که گاه با خشمی پنهان آرزوهای خود مبنی بر نبودن و مرگ یک هنرمند را در قالب یک شایعه در جامعه منتشر می سازد. این در حالی است که هنرمند مردنی نیست. بهترین مقالات یک دانشمند می تواند پس از گذشت سالها از رده خارج شود، اما هیچگاه سعدی، حافظ و سایر هنرمندان محبوب و مردمی با گذشت زمان فراموش نمی شوند و از رده خارج نمی شوند.

" شایعه، بخشی از زندگی هنرمندان "

پدرام با اشاره به تاثیر این گونه شایعات بر هنرمند و خانواده اش اشاره کرد: ضعف شناختی و ضعف مدیریت هیجانی ما باعث می شود که اقدام به خبر سازی آن هم در نوع شایعه کنیم. قطعا هنرمندان به این امر واقفند که شهرت خود به خود می تواند با حواشی همراه باشد و انتشار اینگونه اخبار هم بخشی از این نوع زندگی و شهرت آنها تلقی میشود.

هنرمندان حرفه ای در کنار زندگی حرفه ای خود با حاشیه های مربوط به آن آشنایی دارند و این حواشی را بخش گریز ناپذیر زندگی خود می دانند. آنان به خوبی می دانند که یکی از پیامدهای محبوبیت و شهرت، استرس و فشار روانی است و اینکه یک هنرمند بتواند  در برابر این گونه استرس های روانی ناشی از حاشیه ها به درستی برخورد کند، نشان از رشد روانی مثبت در

شخصیت آنان دارد. در مقابل این امید میرود که مردم ما نیز به لحاظ رشد معنوی و رشد عاطفی به مرحله ای برسند که متوجه شوند درگیر شدن در شایعه های مختلفی که نسبت به زندگی خصوصی یک هنرمند وجود دارد و انتشار خبر مرگ یک هنرمند پیش از مرگ او نشان از ضعف اخلاق و شخصیت آنان دارد و نشان از دوست داشتن آن هنرمند یا هواداری از او نیست. اگر

هم فردی به صرف علاقه یک هنرمند نگرانی اش را با درگیر شدن در چنین شایعات و انتشار آن نشان دهد، باید بداند که هوادار خوبی نیست!

وی در پایان گفت: در واقع واکنش جامعه در برابر این گونه شایعات و پذیرش یا عدم پذیرش آن نشان از آن دارد که مردم آن جامعه تا چه میزان به رشد عاطفی، فرهنگی و معنوی دست یافتهاند. هر اندازه درجه رشد باالتر باشد چنین شایعاتی قدرت جولان در فضای واقعی و مجازی را نخواهد داشت.

سونامی افسردگی در راه است

زنگ هشدار آسیب های اجتماعی به صدا در آمده است. جامعه شناسان و آسیب شناسان پی در پی نسبت به روند رو به رشد آمار این آسیب ها در کشور هشدار می دهند و از وسیع تر شدن دایره آن ابراز نگرانی می کنند. به گفته وزیر بهداشت، 12 درصد مردم جامعه دچار افسردگی هستند. رییس سازمان بهزیستی کشور 23درصد افراد 15 تا 60 سال را دارای مشکلات روحی و روانی می داند و بالاخره اینکه آمارهای رسمی نشان می دهد که از هر چهار ایرانی یک نفر دارای اختلالات روانی است. همه این آمارها تنها یک موضوع را به اثبات می‌رساند؛ بیماری های روحی و روانی در ایران 8درصد بیشتر از متوسط جهانی آن است و شعاع این دایره روز به روز در حال گسترده‌تر شدن است، تا جایی که به گفته بسیاری از کارشناسان، اگر نسبت به موضوع افسردگی و مشکلات روحی و روانی مردم غفلت ورزیده شود و این مساله از سوی دولت و جامعه کنترل نشود،  به زودی شاهد وقوع  یک سونامی به نام «سونامی افسردگی» در کشور خواهیم بود. به منظور واکاوی پدیده افسرگی و روند رو به رشد این آسیب بزرگ اجتماعی، به گفت و گو با احمد پدرام، روان شناس، ثریا معمار، جامعه شناس و مدرس دانشگاه و مرتضی پدریان، آسیب شناس و استاد دانشگاه پرداخته‌ایم. در این میان، موضوعی که از لابه لای صحبت های این کارشناسان برمی آید و اتفاقا هر سه آنها بر آن اتفاق نظر دارند، این است که وجود شکاف طبقاتی در جامعه، فرهنگ جامعه پذیری غم دسته جمعی و نبود شادی و نشاط، مخرج مشترک آسیب اجتماعی به نام افسردگی و مشکلات روحی و روانی است.

احمد پدرام، روان شناس: صورت هنجارشکنان شطرنجی شود، دل مردم خط‌ خطی می‌شود

یک روان شناس با اشاره به اینکه زمانی که افراد در سنین بین 10 تا 15 سالگی قرار دارند، درک درستی از واقعیت ها و مسائل اجتماعی ندارند و نمی دانند  در آینده چه مشکلاتی گریبانگیر آنها خواهد شد، گفت: اما به مرور که در سنین بالاتر قرار می گیرند و برای رسیدن به هدف های خود برنامه ریزی های زیادی می کنند، تحت تاثیر ارتباطات اجتماعی و شرایط جامعه قرار می گیرند و آن وقت است که با مشکلات و آسیب‌های جدی از جمله بیکاری، شکاف طبقاتی، فساد اخلاقی و... که در اجتماع امروز ما موج می زند، مواجه می شوند و مجبور به تحمل فشارهای ناشی از آن هستند. احمد پدرام در ادامه افزود: تحمیل فشارهای اجتماعی بر افراد، موجب بر هم زدن اهداف و خواسته های آنها می‌شود که نهایتا افراد دچار تعارض‌های ارزشی می شوند. برای مثال، اگر فرد تا به امروز مدیر و یا مسوولی را به عنوان الگوی زندگی خود انتخاب و همه سعی آن، این بوده که جایگاهی مشابه با فلان مسوول پیدا کند، حالا با رو شدن واقعیت ها و شنیدن حاشیه هایی درباره الگوی زندگی آن مسوول، فرد دچار سرخوردگی و تردید می‌شود که آیا مسیر خود را دنبال و به سمت جلو حرکت کند یا نه. نمونه این موضوع را طی شش ماه اخیر و با انتشار فیش های حقوقی و سایر مسائلی که برای برخی از مسوولان پیش آمده به وفور دیده ایم. اینگونه که این کارشناس در گفت و گو با اصفهان زیبا، می گوید: همه موضوعاتی که به آن اشاره شد به عنوان یک آسیب اجتماعی، می تواند تاثیر بسیار زیادی بر خلق  و خوی افراد به جا بگذارد و آنها را دچار افسردگی و یا ناامیدی بکند،  چرا که بروز افسردگی در افراد به دلیل احساس تنهایی، بی ارزشی و ناامیدی است.وقتی که در جامعه ای که حرف های خوش  آب و  رنگ همیشه و همه جا زده می شود، به یکباره پرونده جدیدی از تخلفات مسوولان افشا می شود و آن حرف و حدیث های خوشایند تنها در قالب شعر و شعار قرار می گیرد و یا اینکه برخی از افراد بی کفایت و بی مسوولیت به راحتی و بدون هیچ زحمتی به سطوح بالا و عالی دست پیدا می کنند، طبیعی است که افراد و یا به تعبیر دیگر جامعه به سمت افسردگی سوق یابند. افراد به عنوان یک شهروند، نسبت به آتیه ای که کشور در پیش روی خود دارد ، چه فکری قرار است بکنند؟ پدرام در بخش دیگری از اظهاراتش با اشاره به حادثه کشته شدن تعدادی از سربازان پادگان 05 کرمان، افزود: نگاه کنید که رخ دادن این اتفاق چه واکنش هایی را در شبکه های اجتماعی به همراه داشته و چه داغی بر دل بسیاری از مادران گذاشته و حتی بسیاری از مادران نسبت به مساله سربازی رفتن فرزندانشان دچار نگرانی و حساسیت شده اند. علاوه بر این، همیشه گفته می شود، یکی از نشانه های مسوولیت پذیر شدن، رفتن به سربازی است، در حالی که در همین سربازخانه ها آسیب هایی از جمله سوء مصرف مواد مخدر و ...دیده می‌شود. متاسفانه سوءمدیریت موجب به وجود آمدن حادثه ای می شود که خود پدیــد آورنـــده موجـــی از یـــأس و ناامـــیدی در جامعه است.علاوه بر این، وجود مسائل اقتصادی در کشور،افزایش نرخ بیکاری افراد تحصیلکرده و موج پنهان کاری در جامعه یا هزار و یک مساله ای که مانع ازدواج جوانان و تردید آنها برای انتخاب شدن یا انتخاب کردن  می شود را نیز نباید نادیده انگاشت. اینگونه که او می گوید: همه این موارد بر روح و روان آدم ها تاثیر می گذارد و موجب بروز مشکلات روحی و روانی در بین آنها می شود. این یک واقعیت است که در حال حاضر جامعه ما یک جامعه بسیار ناامید، پر تضاد،  پر شعار و بسیار کم عملگراست. امروزه عملکرد نامطلوب برخی از مسوولان، موجب ناامیدتر شدن افراد جامعه می شود، چرا که آدم‌هایی که توی این جامعه در حال زندگی کردن هستند، نسبت به عملکرد مسوولان دچار ابهام شده اند.

پدرام در بخش دیگری از سخنانش با انتقاد از عدم قاطعیت دولت در برخورد با مسوولان هنجارشکن، افزود: متاسفانه با این مسوولان متخلف برخورد جدی نمی شود، گو اینکه آنها فقط در این نوع مسائل شبیه به آدم‌های معمولی دیگری که در سطح جامعه زندگی می کنند، می شوند. این در حالی است که تخلف آنها باید به طور خاص و با سرعت عمل بیشتری پیگیری شود. همین کندی در عمل و برخورد با مسائل منفی جامعه، موجب می‌شود که سایر شهروندانی که عضو این جامعه هستند، دچار افسردگی و یأس شوند. پس می توان گفت مسوولان متخلف فقط مال کشور را به یغما نمی برند، بلکه دین و ایمان و اعتقادات ما را دچار تعارض می کنند و آن وقت است که دیگر برای جوانان و نوجوانان، امیدی باقی نخواهد ماند.او در ادامه با اشاره به کاهش سن افسردگی، تصریح کرد: اکنون افسردگی در سنین نوجوانی و جوانی نیز مشاهده می شود. دلیل این امر این است که  نوجوانان و جوانان امروزه نسبت به گذشته بسیار بسیار زیاد با رسانه های مختلف سر و کار دارند و به طور مداوم با اخبار روز دنیا درگیر هستند؛ رسانه هایی که هر روز موج عظیمی از اخبار روز منتشر می کنند و عمده محتوای آنها مربوط به موضوعات واقع گرایانه و ناامیدانه است، بنابراین هجوم این اخبار منفی عامل دیگری در بروز و یا افزایش پدیده افسردگی است. این روان شناس در بخش دیگری از سخنانش با انتقاد به این موضوع که برخی از مسوولان آمار موجود درباره رشد افسردگی در کشور را سیاه نمایی می خوانند ، بیان کرد: بهتر است نقاب را از جلوی چشمانمان برداریم و بهانه اینکه برخی از افراد با ارائه این آمار قصد بزرگ نمایی و یا سیاه نمایی دارند، واقعیت های پیرامون خود را نادیده انگاریم. واقعیت روبروی چشم همه ماست؛ بیکاری، تضاد طبقاتی و ... در جامعه موج می زند. آیا وقتی می گویند آمار بیکاری هزار برابر درصد است، این سیاه نمایی است؟  اینگونه که او می گوید، اگر برخورد شفافی با جریاناتی که هر روز افشا می شود و یا افرادی که کشور را مورد غارت قرار داده اند، صورت نگیرد و آنها به مردم معرفی نشوند و صورتشان صرفا شطرنجی شود، آن وقت است که دل مردم خط خطی می شود و آنها نسبت به دولت دل چرکین می شوند. تنها در این صورت است که می توان افسردگی را در کشور مهار کرد. در غیر این صورت به زودی شاهد سونامی افسردگی در کشور خواهیم بود که همه جامعه را در خود فرو خواهد برد.

    ثریا معمار، جامعه شناس و مدرس دانشگاه: مسوولان خردمندانه تصمیم بگیرند

یک جامعه شناس گفت: وقتی افراد مشاهده می کنند که نیازهایشان در جامعه پاسخ داده نمی شود، در حالی که برخی از افراد دیگری که در همین جامعه زندگی می کنند، بدون تحمل هیچ رنج و مشقتی به جایگاه والا دست پیدا می کنند، دچار یأس و ناامیدی می شوند و احساس نابرابری در آنها تشدید می شود. اینگونه که ثریا معمار به اصفهان زیبا می گوید،  جامعه باید فضایی را ایجاد کند که انسان ها بتوانند نیازهای خود را در آن برآورده کنند و به آن دست یابند. البته منظور از جامعه صرفا دولت نیست و حتی نهاد خانواده نیز در این باره مسوول است. با توجه به اینکه نهاد خانواده یک نهاد جداگانه و مستقل از جامعه نیست، پس طبیعی است که عملکرد همه نهادهای دیگر از جمله نهادهای سیاسی و اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز بر روی نهاد خانواده تاثیر خواهد گذاشت. مثلا وقتی تورم در جامعه افزایش پیدا می کند، خواسته یا ناخواسته سطح درآمد و کیفیت تک تک اعضای یک خانواده تحت تاثیر آن قرار خواهند گرفت. او در بخش دیگری از سخنانش، افزود: از پس از انقلاب تاکنون تغییرات ارزشی در کشور ما بسیار سریع اتفاق افتاده و همین دگرگونی ارزش ها موجب می شود که نسل جدید نسبت به بسیاری از ارزش ها و هنجارهای گذشته که انسان های قدیم به آن اعتقاد و باور داشته اند،  بی تفاوت باشند. علاوه بر این تاثیر رسانه ها و شبکه های مجازی و همچنین مساله «جهانی شدن » و تاثیرات آن را هم نباید نادیده گرفت. معمار می افزاید: بنابراین اگر مجموع این عوامل را در نظر بگیریم، تغییرات و تنش هایی که در جامعه وجود دارند، آنقدر زیاد هستند که فرد قادر به تحمل آنها نیست و نمی تواند نیازهای خاص خود را  در آن تامین کند. علاوه بر این ممکن است به هر دلیلی ارزش هایی وارد جامعه شود که با آن همخوانی نداشته باشد. در این صورت فرد قادر نخواهد بود موضع خود را نسبت به این ارزش ها مشخص کند و دچار تضاد و سرگردانی می شود. این موضوع به ویژه در نوجوانان و جوانان موجب می شود که آنها نتوانند هویت واقعی خود را پیدا کنند. او در بخش دیگری از گفت و گو با  اصفهان زیبا  افزود: پس وقتی ارزش های فرد به هم می ریزد و نسبت به یکدیگر تضاد پیدا می کنند، افراد دچار سردرگمی و تناقض می شوند. حال وقتی که فرد نتواند این تناقضات را برطرف کند و به آنها پاسخ دهد، دچار افسردگی و سایر  بیماری های روحی و روانی و یا حتی بیماری های جسمی مختلف می شود.معمار بیان کرد: در حال حاضر شوک هایی در فضای جامعه وجود دارد و به یکباره به افراد وارد می شود که موجب سردرگمی آنها می شود. برای مثال فرد همواره از جامعه انتظاراتی دارد که وقتی نمی تواند آنها را برآورده کند و به آن دست یابد، مجبور است فشارهای بسیار زیادی را تحمل کند و چون قادر به تحمل این همه فشار نیست، دچار یأس و ناامیدی می شود. پس فضایی که جامعه برای فرد ایجاد می کند را نباید نادیده انگاشت.او در ادامه گفت: احساس تبعیض و نابرابری در بین افراد جامعه یکی از عواملی است که موجب بروز پدیده افسردگی می شود. موضوع اقتصاد به شیوه ها و نمودهای مختلف بر پدیده های اجتماعی تاثیر می گذارد. در حال حاضر نابرابری اقتصادی، مساله ای است  که در فضای جامعه بسیار وجود دارد و افراد آن را به خوبی احساس می کنند، به نحوی که دائما در حال مقایسه خود با افرادی که در پایگاه اجتماعی و اقتصادی بالاتری قرار دارند، هستند. این جامعه شناس می افزاید: بنابراین هر چقدر که این احساس نابرابری و تبعیض در جامعه افزایش پیدا کند، طبیعتا مشکلات روحی و روانی نیز افزایش پیدا خواهند کرد.  پس نهادهای سیاست گذار در جامعه ما باید بتوانند این احساس نابرابری و تبعیض را در جامعه کم کنند که البته این امر مستلزم تلاش های بسیار زیادی است، زیرا همه اعضای جامعه فعلا با این موضوع درگیر هستند، حتی خود مسوولان. اگر مسوولان به این موضوع توجه نکنند، بعد از این خودشان در اداره امور کشور دچار مشکل خواهند شد. متاسفانه اولین اقدامی که مسوولان انجام می دهند، پاک کردن صورت مساله است، در حالی که آنها نباید واقعیت ها را انکار کنند و یا روی آن سرپوش بگذارند. اگر آنها به فکر مردم باشند، مطمئنا در آینده وضعیت بهتر از الان خواهد شد.به گفته او ، به هر حال جامعه ما با این مسائل روبرو است و افرادی هستند که در جامعه دچار افسردگی هستند. پس اگر آنها - مسوولان- خردمندانه فکر کنند، باید سعی کنند تا این مسائل را در جامعه کنترل کنند،  چرا که در غیر این صورت در آینده ای نه چندان دور، موجی از افسردگی را در بین مردم مشاهده خواهیم کرد که غیرقابل کنترل است،  آن وقت است که هزینه های بسیار زیادی به مردم و حتی خود دولت تحمیل خواهد شد.

    مرتضی پدریان، آسیب شناس و مدرس دانشگاه: آمار 23 درصدی افسردگی مردم جامعه، دروغ محض است!

یک آسیب شناس با بیان اینکه آماری که از افسردگی اعضای جامعه روایت می شود، اشتباه و دروغ محض است، چرا که در حال حاضر آمار آسیب های روحی و روانی در جامعه ایرانی بسیار زیادتر از آن چیزی است که از سوی مسوولان اعلام می شود، بیان کرد:  وقتی ما جزء دو کشور غمگین دنیا هستیم، این  موضوع نشان می‌دهد که افسردگی و یأس و ناامیدی در بین ایرانی ها بسیار فراتر از این هاست.متاسفانه برخی مسوولان ما همیشه در حال بازی با ارقام و اعداد و یا دادن نشانه های غلط به مردم هستند.  مرتضی پدریان در ادامه گفت و گو با اصفهان زیبا، خاطرنشان ساخت: نکته دیگری که باید به آن توجه داشت، چرایی این مساله- آمار روبه رشد افسردگی در ایران-  است و اینکه چرا جامعه ما دچار افسر

دگی و ناامیدی است ؟

او در پاسخ به سوالی که مطرح می کند، اینگونه پاسخ  می دهد: اگر برنامه های رسانه ملی را مورد ارزیابی و تحلیل محتوا قرار دهیم، خواهیم دید که حدود 80 درصد از برنامه های تلویزیون جمهوری اسلامی ایران، القا کننده ناامیدی و افسردگی و غم در بین مردم جامعه هستند، بنابراین یکی از دلایلی که جامعه ما سمت یأس و ناامیدی و افسردگی گرایش پیدا می کند، گسترش پدیده ناامیدی از طریق خبرها و برنامه هایی است که رسانه ملی اقدام به پخش آنها می کند.

این آسیب شناس در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به یکی از دلایل دیگری که موجب رشد پدیده افسردگی و ناامیدی در بین مردم ایران می شود،تصریح کرد: علاوه بر این، فرهنگ جامعه ما مبنی بر جامعه پذیری غم دسته جمعی است. این موضوع نشان از آن دارد که جامعه ما به سمت نشاط و شادی دسته جمعی حرکت نمی کند. وقتی این موضوع در بین مردم جا بیفتد، عاملی می شود برای شیوع افسردگی و ناامیدی و آن وقت است که فرد دیگر نمی تواند یک برنامه دراز مدت برای زندگی خود تدوین کند.  وقتی افراد به دلیل برخی از سیاست هایی که در نظام اجتماعی پایه گذاری  می شود، برای خود برنامه دراز مدتی را مدنظر داشته باشند، دچار شکست و بحران می شوند، در نتیجه این شکست موجب افزایش پدیده ناامیدی و افسردگی در جامعه می شود. استاد دانشگاه فرهنگ و هنر در ادامه گفت و گو با  اصفهان زیبا، بیان کرد: همه این موضوعات مواردی است که موجب شده تا کشور ما جزء غمگین ترین کشورهای جهان به شمار آید. وقتی که افراد وضعیت و شرایط نامطلوب جامعه را مشاهده می کنند، وقتی می بینند که حتی آنهایی که دارای تحصیلات عالیه بوده اند،نتواسته اند موقعیت و جایگاهی در خور  خودشان به دست آورند، اما در مقابل افرادی که هیچ توانمندی ندارند، یک شبه توانسته اند به پایگاه های اجتماعی و اقتصادی بالایی دست پیدا کنند، ناخودآگاه یأس و ناامیدی در بین آنها بسط پیدا می کند، آن وقت است که دیگر فرقی بین گروه های سنی وجود نخواهد داشت و این موضوع حتی در بین  نوجوانان و جوانان نیز رخنه خواهد کرد، چــرا که آنــها با دیـــدن وضعیـــت نامطلوب گروه های میانسال جامعه با خود می پندارند که قطعا شرایط آنها نیز در ادامه به همین منوال خواهد بود.آن طـــور که پدریـــان می افزایـــد: همــه این موارد موجب می شود که ما به زودی شاهد وقوع سونامی افسردگی در جامعه باشیم. البته سونامی افسردگی تنها نخواهد بود، بلکه قطعا در آینده ای نه چندان دور، سونامی های زیادی را در جامعه خواهیم دید که آن را با مشکلات عدیده ای روبرو می کند.  او می گوید: وقتی که عملکرد دولت های نهم و دهم را مورد ارزیابی قرار دهیم، خواهیم دید که این دولت در زمان سکانداری خود، مسائل  و باورهایی را به بدنه جامعه تزریق کرد که ریشه برخی از آنها جز خرافات چیز دیگری نبود. حال نتیجه این امر گسترش افسردگی و یا مشکلات روحی و روانی در بین مردم است. اینگونه که این آسیب شناس اجتماعی معتقد است برخی مسوولان به دلیل اینکه در وقوع و پدیدار شدن این اتفاقات در جامعه نقش دارند و خودشان جزء تصمیم گیرندگان مسائل مختلف جامعه هستند، وقتی که مشکلی در این زمینه به وجود می آید، خودشان را از همه چیز مبرا می کنند و حتی آمار و ارقامی که از میزان آسیب های اجتماعی در کشور منتشر می شود را سیاه نمایی می دانند، در صورتی که هیچ کدام از این آمارها و موضوعات منفی سیاه نمایی نیست، بلکه واقعیت است.به اعتقاد پدریان، موضوع مهم این است که بخشی از تصمیم گیرندگان جامعه ما اصلا دغدغه مشکلات مردم را ندارند. از طرف دیگر خود جامعه نیز دچار سرخوردگی شده است،  چرا که وقتی اعضای جامعه خواسته ها و مطالبات خود را در جامعه مطرح می کنند و نمی توانند آن را برآورده کنند و به نتیجه ای نمی رسند، دچار افسردگی و یأس و ناامیدی و بالاخره یک مرگ تدریجی می شوند.  پس حل این مساله نیاز به یک برنامه دراز مــدت دارد،  البته اگــر گوش شـــنوا و اراده ای برای حل مشکلات مردم جامعه وجود داشته باشد!

دریافت فایل PDF

واکاوی یک پدیده در حال رشد در گفت و گو با دو کارشناس؛

خودکشی اپیدمی می شود؟

 "مراقب باشیم خودکشی در ایران اپیدمی نشود " 

افزایش آمار خودکشی طی سال های اخیر موجب شد تا وزیر بهداشت صراحتا نگرانی خود را بابت این موضوع اعلام کند و نسبت به گسترش آسیب‌های اجتماعی هشدار دهد: «مبادا خودکشی در ایران اپیدمی شود.» براساس آخرین آماری که سازمان جهانی بهداشت منتشر کرده، هر 40 ثانیه یک نفر به علت خودکشی کشته می‌شود؛ این یعنی سالی حدود ٨٠٠‌هزار نفر. از این آمار چهار هزار و69 نفر را ایرانی‌ها تشکیل می‌دهند. طبق این آمار که ایران را در رتبه بیستم از میان 100 کشور جهان قرار می‌دهد، روزانه حدود ١١ نفر در ایران خودکشی می‌کنند. آمارها نشان می‌دهد، هر هفته ٧٧ مورد خودکشی در ایران رخ می‌دهد. سازمان پزشکی قانونی اخیرا از کاهش ١/٨‌درصدی میزان خودکشی در ایران خبر داده؛ خبری که تاکید می‌کند در‌ سال 94، چهار هزار و 20 نفر در پی خودکشی، جانشان را از دست داده‌اند. با توجه به آمار بالای خودکشی و همچنین هشدار در این باره، سوالی مطرح می شود که آیا ممکن است خودکشی به پدیده ای فراگیر در ایران تبدیل شود؟ برای پاسخ به این سوال، «اصفهان زیبا» به گفت و گو با احمد پدرام،روان شناس و مسعود کیانپور، جامعه شناس و مدرس دانشگاه پرداخته که در ادامه می خوانید.

 مسعود کیانپور: خودکشی اعتراض به وضعیت اجتماعی است یکی از دستاوردهای دنیای مدرن گسترش فردگرایی است؛ به این معنا که در دنیای مدرن چارچوب های حمایتی که در قالب جامعه به زندگی فرد معنا می بخشند، کمرنگ می شوند. پس افراد ناچار هستند که جایگاه، فردیت و تشخص خود در جامعه را به تنهایی پیدا کنند و به آن شکل دهند، بنابراین افرادی که نتوانند این فرآیند را با موفقیت دنبال کنند و یا افرادی که از لحاظ ویژگی های شخصیتی ضعیف هستند، ممکن است به خودکشی دست بزنند. به طور کلی دنیای مدرن همواره برای افراد با بحران معنا همراه و موجب می شود خیلی از افراد هدف خود در زندگی را گم  کنند و از روزمرگی زندگی و چرخه تکراری آن خسته شوند و راهی جز خودکشی مقابل خود نبینند. علاوه بر این، دسته ای از افراد تحت فشارهای مختلف اقتصادی و اجتماعی که از جمله دستاوردهای دنیای مدرن است، قرار می گیرند و به دلیل تجربه ناکامی در پاره ای از خواسته هایشان تصمیم به خودکشی می گیرند. همچنین در خیلی از مواقع، افرادی که دست به این کار می زنند دارای مشکلات خانوادگی هستند و یا اینکه فضای خانواده آنها یک فضای مسمومی است که فرد نتوانسته در آن نیازهای مادی و معنوی خود را برآورده کند، در نتیجه برای راحت شدن از شر زندگی، خودکشی می کند. مساله حائز اهمیت دیگر این است که امروزه و با ظهور شبکه های مجازی متعدد، ورود نوجوانان به دنیای بزرگسالی بسیار زودتر از سابق اتفاق می افتد.

 پس نوجوانی که هنوز قدرت تجزیه و تحلیل مشکلات زندگی را ندارد و خواسته یا ناخواسته تحت تاثیر رسانه ها قرار گرفته، برای جلب توجه ممکن است دست به خودکشی بزند. علاوه بر این در برخی از مواقع، خودکشی نشان دهنده یک اعتراض اجتماعی است، به ویژه خودکشی هایی که در ملأ عام اتفاق می افتند و جنبه نمادین دارند. به نوعی می توان گفت فرد با دست زدن به این کار می خواهد از جامعه ای که با او مهربانی نکرده است، انتقام بگیرد که البته این نوع خودکشی پیام اجتماعی فراوانی برای افراد جامعه در پی خواهد داشت. به طور کلی اما نمی توان گفت که پدیده خودکشی در جامعه ایران به یک اپیدمی تبدیل خواهد شد، ولی با توجه به پیش بینی سازمان جهانی بهداشت مبنی بر اینکه ظرف چندسال آینده خودکشی به اولین و یا دومین عامل مرگ در دنیا تبدیل می شود، می توان گفت قطعا در ایران نیز این پدیده روندی رو به رشد خواهد داشت. البته افزایش آمار خودکشی در ایران زنگ هشداری برای مسوولان است که چرا افراد به حال خود رها شده اند؟

     احمدپدرام: همه جامعه در افزایش پدیده خودکشی مقصر هستندبه نظر بنده عمده ترین دلایلی که موجب افزایش خودکشی و همچنین پایین آمدن سن این پدیده در جامعه ایران شده، کاهش امید به زندگی و عدم شادی، نشاط، گسترش افسردگی و احساس بی کفایتی افراد در جامعه است، چرا که اگر شادی و نشاط اجتماعی از افراد گرفته شود، آن وقت است که افراد به بن بست زندگی می رسند و تصمیم به خودکشی می گیرند. موضوع اسفبار دیگری که از چند ماه گذشته تاکنون شاهد آن بوده ایم، بروز پدیده خودکشی در بین جوانان و نوجوانان است که حتی مصداق آن را چند وقت پیش (خودکشی پسر جوانی در ملأعام) در همین استان اصفهان نیز شاهد بودیم. این اتفاقات در جامعه رخ می دهد،

به دلیل اینکه امیدواری به زندگی در قشر جوان پایین آمده و همین می شود که شاهد افزایش تعداد خودکشی، آن هم در سنین پایین هستیم. علاوه بر این خودمیان بینی، یکی از موضوعات مهمی است که نوجوانان در این دوره از زندگی به آن اهمیت فراوانی می دهند و سعی می کنند که به هر نحو ممکن خودشان را به دیگران ثابت کنند.  علاوه بر این آنها خود را محق به همه چیز می دانند،  پس هنگامی که نوجوان و نیازهای او مورد توجه قرار نگیرد، افراد تصمیم به خودکشی در ملأعام می گیرند که البته اعتراض به شرایط اجتماعی نیست، بلکه  دلیل آن عدم دستیابی فرد به مقاصد و اهداف خویش است. متاسفانه امروزه جوانان و نوجوانان ایرانی به قدری  درگیر تحصیل هستند که از رشد مهارت های فردی، اجتماعی و عاطفی و ... بسیار عقب مانده اند،بنابراین این مسائل از جمله عواملی است که موجب تشدید ناکامی های فردی می شود؛ناکامی هایی که یکی از عواقب بسیار تلخ آن پرخاش فرد علیه خویشتن است و خود را در پدیده ای به نام خودکشی نشان می دهد.  البته همه این عوامل نیاز به تحلیل وبررسی توسط کارشناسان و همچنین مسوولان دارد. همه باید مراقب باشند و نگذارند که آمار خودکشی بیش از این افزایش پیدا کند و یا اینکه تبدیل به یک اپیدمی شود، چرا که در بروز پدیده خودکشی و افزایش آن در جامعه، همگی افراد جامعه اعم از عامه مردم و یا مسوولان و نهادهای مختلف مقصر هستند؛ به عبارت دیگر جامعه در قبال همه مسوول  است. راه حل اساسی برای ریشه کن کردن این موضوع،  تعدیل تضادهای طبقاتی، اجتماعی و اقتصادی و همچنین آموزش شاد زندگی کردن به مردم و حل مساله به جای پاک کردن آن است.

دریافت فایل PDF

دریافت فایل PDF

اوقات فراغت، فرصتی گم شده در متن زندگی مردم

اصفهان- ایرنا - شرکت کنندگان در میزگرد ایرنا بیان کردند: اوقات فراغت در متن زندگی مردم بویژه نوجوانان و جوانان گم شده و مفاهیم آن نیازمند باز تعریف است.

اوقات فراغت، فرصتی گم شده در متن زندگی مردم

این میزگرد با حضور دکتر احمد پدرام روانشناس، دکتر کوروش محمدی جامعه شناس، سید حامد عسگری فر مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان اصفهان، پروین بصیرپور مشاور و کارشناس کودک و نوجوان، محمد مسعود کریمی معاون امور جوانان اداره کل ورزش جوانان استان اصفهان، رئیس و کارشناسان مسائل اجتماعی خبرگزاری ایرنا برگزار شد.

در این نشست پس از بازبینی و ارزیابی روند فعالیت دستگاههای مختلف در زمینه اوقات فراغت، نبود متولی واحد، برنامه محوری به جای اثرگذاری، نمایش عملکرد به جای هدفمندی و ضعف مفاهیم فراغت در خانواده ها به عنوان مهمترین آسیب های اوقات فراغت، مطرح و مورد تاکید حاضران قرار گرفت.

1 - تعریف اوقات فراغت در متن زندگی مردم گم شده است

در این میزگرد که حدود 5 ساعت طول کشید، دکتر کورش محمدی جامعه شناس با بیان اینکه بحث اوقات فراغت، به ابزاری برای خلاص شدن خانواده ها از برنامه های عادی زندگی تبدیل شده است و به بازیابی روانی نمی رسد، گفت: درمرحله نخست مفاهیم اوقات فراغت باید به والدین و بنیاد خانواده آموزش داده شود زیرا در مقوله اوقات فراغت سه مشکل وجود دارد یکی نامشخص بودن گروه هدف، تعریف فراغت و همچنین منطقی نبودن انتظارات جامعه.

این استاد جامعه شناسی با بیان اینکه تعریف اوقات فراغت در متن زندگی گم شده است، گفت: این محدوده و فرجه زمانبندی که برای آن از تابستان یا هر زمان دیگری تعیین می کنیم خطا و خود آسیب زاست.

وی یادآور شد: باید نیازسنجی اجتماعی و فرهنگی صورت گیرد و این مهم از سوی دستگاههای متولی و رسانه ها پیگیری شود.

محمدی اظهار کرد: از مجموع تعاریفی که برای اوقات فراغت در زندگی اجتماعی نوع بشر وجود دارد این تعریف که لحظاتی که انسان ها می توانند در دنیای خود به تسلط برسند کامل و ملموس تر است.

این آسیب شناس اجتماعی افزود: این زمان تسلط در تک تک لحظات زندگی وجود دارد ولی این باور و فرهنگ در زندگی و نگاه اجتماعی ما بویژه در خانواده ها نهادینه نشده است.

این محقق و پژوهشگر افزود: باید بدانیم که هدف از تفریح و به بوستان رفتن چیست و آیا صرف تخلیه است و یا مفهوم فراغت را فهمیده ایم و مکانیزم آن را در تمام طول سال دنبال می کنیم.

رئیس مرکز آسیب شناسی اجتماعی ایران گفت: قبل از اینکه به شکل تحمیلی برای بچه هایی که باید مهارت های ارتباطی را از کودکی بیاموزند و تاکنون نیاموخته اند اوقات فراغت تعریف شود ابتدا باید برای خانواده ها این موضوع باز تعریف شود.

محمدی افزود: از سوی دیگر انتظارات از وزارتخانه ای مانند وزارت ورزش و جوانان که 90 درصد برنامه های آن روی ورزش متمرکز است، نابجاست زیرا این مطالبات از بالا به پایین شکل بخشنامه و دستوری پیدا کرده است.

این محقق، با بیان اینکه مطالبات فراغت باید از پایین به بالا صورت گیرد گفت: خانواده ها باید به دستگاه های متولی اوقات فراغت فشار بیاورند و مطالبات خود را بیان کنند.

2 - نظام آموزشی فراغت را از قشر جوان و نوجوان سلب کرده است

** کتابهای کمک درسی نقشی مضر و اختلالگر در اوقات فراغت دارند**

همچنین دکتر احمد پدرام روانشناس در ادامه این بحث با بیان اینکه پیش از ارائه برنامه و برنامه ریزی برای اوقات فراغت کودکان و نوجوانان باید پدرو مادر را آموزش داد، گفت: پدر و مادر باید بیاموزند که اوقات فراغت زمانی برای اتلاف وقت و بیهودگی نیست، بلکه زمانی برای پویایی و رشد محسوب می شود.

پدرام تصریح کرد: در حقیقت پدر و مادری که بخوبی این مفهوم را دریافته باشند می توانند با فراغ بال برای اوقات فراغت فرزندان نیز بیاندیشند و در واقع باید والدین را از باورهای غلط و مسموم نجات داد.

وی خاطرنشان کرد: والدین و به ویژه مادران نباید مسئول درس فرزندان باشند، زیرا این امر سبب وابستگی دانش آموز می شود و او می بیند که از همه لحاظ مادر فعالیتهایش را انجام می دهد و بطور همه جانبه و نه مفید، حمایت می شود.

این روانشناس با اشاره به مشکلاتی که بسیار از مدارس برای نظام یادگیری و اوقات فراغت ایجاد می کنند، گفت: اوقات فراغت به معنای فراغ بال بودن است، چنانچه والدین دچار دغدغه و فشار عصبی باشند نمی توانند بدرستی به اوقات فراغت فرزندان بیاندیشند، بنابراین روند برنامه ریزی نیز با کاستی رو به رو می شود.

به گفته این روانشناس گرفتاری هایی که نظام نامناسب آموزشی برای کودکان و نوجوانان ایجاد می کند، تا حد زیادی آرامش را از آنان و خانواده هایشان سلب می کند و فکر و فشار روانی امتحان و درس را همواره برای شخص به همراه دارد.

وی افزود: همراه بردن کتاب در سفر و مواقع تفریحی توسط فرزندان نمودی از عدم خوشی در هنگام اوقات فراغت است، اوقاتی که باید برای خودآگاهی، خودشکوفایی و خود مدیریتی باشد و آنچه که دانش آموز در مدرسه بدست نمی آورد باید در زمان اوقات فراغت کسب کند.

این پژوهشگر اضافه کرد: اوقات فراغت همچنین زمانی مناسبی برای تبدیل آموخته های منفی به آموخته های مثبت است، برای مثال در اوقات فراغت دانش آموز باید بیاموزد که با همنوع خود مهربان باشد به او کمک کند تا به این وسیله ویژگیهای متعالی و ارزشمند را در خود پرورش دهد.

وی گفت: یکی از زمان های مناسب برای مطالعه در همه زمینه ها، اوقات فراغت است، اما متاسفانه این زمان نیز صرف مطالعه کتابهای کمک درسی می شود و تا حد زیادی اثر منفی روانی بر جای می گذارد.

این روانشناس افزود: مدارس و به ویژه مدارس غیر انتفاعی آرامش را از والدین و دانش آموزان می گیرند.

او اضافه کرد: درصد بالایی از شادی از رشد اجتماعی نشات می گیرد و آسیب در این رشد اجتماعی سبب شده که شادی و کامیابی دچار اختلال و کمبود شود.

پدرام خاطرنشان کرد: بالندگی انسان از رشد جسمی، ذهنی، عاطفی، اجتماعی و معنوی سرچشمه می گیرد و 90 درصد از شادی به معنای فضیلت جویی، موفقیت، مسئولیت پذیری و لذتهای آنی نیز از این صفات سرچشمه می گیرد.

3 - برگزاری دوره های آموزشی برای برنامه ریزان اوقات فراغت و خانواده ها

کارشناس کودک و نوجوان نیز با اشاره به اهمیت برنامه ریزی مناسب برای اوقات فراغت گفت: باید برای برنامه ریزان و دست اندرکاران اوقات فراغت دوره های آموزشی بصورت پودمانی برگزار شود.

بصیرپور، آموزش به خانواده ها را در صدر برنامه های آموزشی عنوان کرد و گفت: باید خانواده ها آموزش ببینند تا بین نیاز و خواسته فرزندان خود تفاوت قائل شوند زیرا خواسته از نیاز بر می آید.

وی توصیه کرد: اوقات فراغت را آن گونه در مسیر درست هدایت کنیم تا دانش آموزان در آغاز سال تحصیلی جدید خستگی از تابستان بر تنشان نباشد.

4 - نبود تیم کارشناسی اوقات فراغت در سازمانهای متولی

کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اصفهان یکی از مشکلات برنامه های اوقات فراغت را نداشتن تیم کارشناسی در دستگاه های متولی اوقات فراغت برشمرد و گفت: باید به این موضوع بصورت یک کار تخصصی نگاه و برنامه ریزی شود.

بصیر پور افزود: در این صورت است که می توان شرایط ابراز وجود، رسیدن به تجربه، ایجاد انگیزه، شادابی و خودشکوفایی را در گروه هدف پدید آورد.

وی یکی از ویژگی های مهم بهره بردن از اوقات فراغت را آزادی انتخاب عنوان کرد و گفت: خانواده ها باید از انتخاب کلاس های تابستانه برخلاف میل فرزندان خود خودداری کنند و لذت و شیرینی این اوقات را برای آنها تلخ نکنند.

5 - برنامه های اوقات فراغت برمبنای فرآیند هدف دار شکل گیرد

مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان اصفهان نیز گفت: فرآیند هدفدار، مهمترین نکته در بحث اوقات فراغت است که برای این منظور مربی باید بتواند از قبل ارتباط خوبی با بچه ها داشته باشد و این ارتباط برمبنای یک رابطه انسانی و محبتی تنظیم شود.

عسگری فر با تشریح برنامه های کانون بویژه برای ایام تابستان گفت: کانون، محور برنامه های خود را بر مبنای پرورش خلاقیت و استعداد یابی و در نهایت راه صحیح فکر کردن برای کودکان و نوجوانان گذاشته است.

وی با اشاره به کاهش فعالیتهای کودکان و نوجوانان بواسطه آپارتمان نشینی و مشغولیت کاری والدین گفت: گاهی لازم است که اوقات فراغت با حرف زدن، کتاب خواندن و بازی کردن با بچه ها پر شود.

مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اصفهان افزود: از سوی دیگر بخشی از خانواده ها بدلیل عدم تمکن مالی یا توزیع مکانی مراکز کانون امکان دسترسی به برنامه های اوقات فراغت را ندارند و باید برای آنها نیز برنامه ریزیهای لازم در استفاده از برنامه های اوقات فراغت صورت گیرد.

6 - اوقات فراغت با شادی و شادکامی ارتباط مستقیم دارد

**اوقات فراغت زمانی برای افزایش خوشبینی و امید**

این روانشناس تصریح کرد: استفاده درست از اوقات فراغت می تواند نقش شایانی در افزایش خوشبینی و امید کودکان و نوجوانان ایفا کند، زیرا او در این زمان آموخته که چگونه با بهره گیری از عقل برنامه ریزی کند و برابر مشکلات تصمیمیات درست بگیرد.

دکتر پدرام اضافه کرد: اوقات فراغت را نباید به ایام تابستان محدود کرد، زیرا اوقات فراغت به معنای پرورش و شتاب دهنده صفات مثبت انسانی، باید در هر روز زندگی شخص وجود داشته باشد.

این روانشناس تاکید کرد: شعر، قصه، بازی و موسیقی می توانند نقش شایانی در پر کردن اوقات فراغت و جلوگیری از آسیبهای روحی و جسمی محسوب شوند.

پدرام تصریح کرد: بازی برای فرزندان همواره توسط بزرگان دین نیز تاکید شده، زیرا زندگی، تعامل، کار گروهی، مشورت و شادی را به همراه دارد.

همچنین استاد جامعه شناسی در تکمیل این موضوع با بیان اینکه اوقات فراغت از اساس و پایه با شادی و شادکامی ارتباط مستقیم دارد گفت: در مقوله شادکامی و مولفه های آن، هیچ برنامه خاصی برای خودمان نداریم.

وی با اشاره به اینکه در نظام آموزشی برای ایجاد شادی و دوری دانش آموزان از استرس کلاسهای درس هیچ برنامه خاص وجود ندارد گفت: پس از 9 ماه تحصیل نیز خانواده ها با ثبت نام فرزندان خود در کلاسهایی که مجدد در چاردیواری برپا می شود در واقع فضای شادکامی را از نوجوانان و جوانان می گیرند.

7 - متولی اوقات فراغت نامشخص است

محمدی، استاد جامعه شناسی در این باره گفت: موضوع مهم اوقات فراغت هنوز در کشور ما متولی خاصی ندارد و همیشه در فصل تابستان هر دستگاهی به زعم خود برای ارائه برنامه های مشابه وارد عمل می شود.

وی اظهار کرد: هر یک از دستگاه ها اعم از آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی ، بهزیستی، وزارت ورزش و جوانان، بسیج، کانونهای مساجد و دیگر دستگاه ها بر مبنای سلیقه و خواست خود به ارائه برنامه های موازی با عنوان اوقات فراغت می پردازند.

محمدی افزود: این در حالیست که برنامه ریزی برای اوقات فراغت نیازمند یک متولی مشخص است تا بتواند بر مبنای نظرات کارشناسی شده و نیازسنجی های لازم، برنامه های دستگاه های مختلف را هماهنگ کند.

8 - اوقات فراغت، فرآیندی اجتماعی و نیازمند اجتماعی سازی است

استاد جامعه شناسی گفت: باید به اوقات فراغت به عنوان فرآیندی اجتماعی بنگریم که نیازمند اجتماعی سازی است.

این محقق و پژوهشگر افزود: برای این منظور باید حساسیت اجتماعی افزایش یابد و برای این مهم از خود اجتماع مشارکت بگیریم.

محمدی، سازمانهای مردم نهاد را به عنوان مهمترین مولفه برای واگذاری مقوله اوقات فراغت برشمرد و گفت: این سازمانها در دنیا از قوی ترین نهادها در اجتماع سازی هستند اما در ایران با نگاه کمی مواجه بوده اند و به کمترین حد توانایی خود تقلیل یافته اند.

این جامعه شناس، قائل بودن اوقات فراغت به برنامه و نه شخص، متولی واحد داشتن، گنجاندن تمامی هنرها مانند موسیقی و برنامه های با نشاط را از راهکارهای رسیدن به اوقات فراغتی در خور جامعه دانست.

در این میزگرد معاون فرهنگی و امور جوانان اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان نیز خاطرنشان کرد: دستگاه ها و ارگانهایی که مستقیم و غیر مستقیم با مقوله اوقات فراغت ارتباط دارند باید از واگرایی بپرهیزند و با همگرایی بیشتر و با محوریت ستاد اوقات فراغت خدمات خود را ارائه کنند.

وی اضافه کرد: یکی دیگر از مشکلات پیش روی اوقات فراغت، فعالیتهای موازی و پراکنده دستگاه های مختلف بود که این امر سردرگمی خانواده ها و فرزندان را به دنبال داشت.

کریمی، به تهیه و تدوین 9 محور برنامه های اوقات فراغت جوانان و نوجوانان استان اشاره کرد.

معاون فرهنگی و امور جوانان اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان افزود: این برنامه ها در کارگروه های فرهنگ و هنر، تفریحی، آموزشی و تربیتی، فنی و مهارتی، قرآنی، گردشگری، ورزشی، کودک و نوجوان و کارگروه فضای مجازی و بازی های رایانه ای تهیه و تدوین شده است.

وی با بیان اینکه مهارت محوری در سرلوحه کارها و اقدامات ستاد اوقات فراغت استان اصفهان قرار دارد، تصریح کرد: برنامه های سالجاری با شعار 'هر جوان یک مهارت' در فصل تابستان به شکل منسجم تر و در مقیاس گسترده تری اجرا خواهد شد.

کریمی اظهار کرد: سیاست معاونت فرهنگی ورزش و جوانان استان اصفهان، برنامه ریزی و اجرای برنامه های اوقات فراغت در تمام طول سال است.

فایل PDF

دریافت فایل PDF